در یک جا در باره علی شناسی و علی پرستی می گوید:

« اگر می بینیم کسی که قلبش پر از محبت علی است و از محبت علی اشک می ریزد و سرنوشت جامعه آن سرنوشت خوبی نیست و دردناک است.این نشان دهنده آنست که علی را نمی شناسد

این علی شناسی نیست،علی پرستی است.

علی را نشناختن و محبت علی داشتن مساوی است با محبت همه ملتها بر پیامبر و معبودشان ،نه چیزی بیشتر.»

در جای دیگر امام علی (ع)را مظهر پیروزی در شکست می داند:

«علی مظهر پیروزی در شکست است.ما همیشه پیروزی را در پیروزی می شناسیم ولی علی درس بزرگی به ما داد و آن درس پیروزی در شکست است.

دکتر علی شریعتی سکوت بیست وپنج ساله امام علی(ع) راآموزنده ترین جملات ایشان می داند:

«در جملاتی که علی در تمام عمرش گفت ، این جمله از همه رساتر و عمیقتر ،زیباتر ، اثربخش و آموزنده تر بود.کدام عبارت؟کدام جمله؟آن 25 سال سکوت علی است.

مگر با کلمات می توان از علی سخن گفت؟

باید به سکوت گوش فرا داد تا از او چه ها می گوید؟

او با علی آشناتر است.»

دکتر شریعتی درد امام علی(ع) را دو گونه می داند:

«دردی که از ضربه ی ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه شب های خاموش به دل نخلستان های اطراف مدینه کشانده...و به ناله درآورده است.ما تنها بر دردی می گرییم که از ابن ملجم در فرقش احساس می کند، اما این درد علی نیست

دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است ،تنهایی است که ما آن را نمی شناسیم .باید این درد را بشناسیم نه آن درد را ، که علی درد شمشیر را احساس نمی کند.

و ....ما درد علی را احساس نمی کنیم».

در جای دیگر برخی از ویژگی های شیعه امام علی(ع) را بر می شمارد:

ما یک ملت «دوستدار علی» ‌هستیم، اما نه «شیعه علی، چراکه شیعه علی ، علی ‌وار بودن، علی ‌وار اندیشیدن، علی ‌وار احساس کردن در برابر جامعه، ‌علی وار مسؤولیت احساس کردن و انجام دادن و در برابر خدا و خلق، ‌علی ‌وار زیستن، علی ‌وار پرستیدن و علی ‌وار خدمت کردن است

  "عبد لله بن عمر به پدرش:  ] مردم درباره تو میگویند کسی را خلیفه بعد از خود قرار نمی دهی و اگر تو چوپانی برای چراندن شتر یا گوسفند داشتی و او آنها را به حال خود می گذاشت میگویی او کوتاهی کرد – می گویی او حق مرا ضایع کرد – و امر سرپرستی مردم شدیدتر از چوپانی شتر و گوسفند است، چه جوابی به خدای عزوجل می دهی اگر او را ملاقات کنی و برای بندگانش خلیفه قرار ندهی؟!  [  " (1)

حال اگر پیامبر بعد از خود "ولی" انتخاب نکرده باشد، دو حالت وجود دارد:

یا پیامبر، برخی مردم را کمتر از شتر و گوسفند (بنا به گفته ی پسر عمر) می پنداشت ! (که چنین چیزی امکان ندارد)

و یا بعضی واقعا کمتر از شتر و گوسفند بودند که

" من کنت مولاه فهذا علی مولاه " را انکار کردند ! 

1. سنن بیهقی8:149 به نقل از صحیح مسلم[102.4،ح12،کتاب الإمارة] - گزیده ای جامع از الغدیر

با سلام

حضرت پیامبر (ص) خطاب به امیر الموئمنین (ع) فرمودند :

ای علی ، همانا مثل تو مانند سوره « قل هو الله احد » است که هر کس یک مرتبه آن را قرائت کند گویا یک سوم قرآن را تلاوت کرده است ، و هر کس دوبار آن را بخواند دوسوم قرآن را خوانده است و هر کس سه بار بخواند همانند کسی است که کل قرآن را تلاوت کرده است .

و همچنین هر کس تنها در دل تو را دوست بدارد گویا یک سوم ثو اب اعمال نیک کل بندگان خدا را بهره برده و هر کس علاوه بر آن با زبانش نیز تو را یاری کند دوسوم و هر که با دست تو را یاری کند گویا همه ثواب اعمال کل بندگان خدا را کسب نموده است .

کتاب صحیفه فاطمه : 178 به نقل از بحار الا نوار : 27/94

او کیست که؛ یکی از عالمان برجسته اهل سنت(خلیل بن احمد) می‌گوید:

چه بگویم درباره مردی که دوستانش از ترس و دشمنانش از روی حسد

محاسنش را مخفی کردند؛ اما در بین این دو رفتار،

محامدش عالم را فراگرفته است.

********

او کیست که؛ ابن عباس می‏گوید

پیامبر اکرم(ص) فرمود: اگر انبوه درختان (و باغها) قلم،

و دریا مرکب، و تمام جنّیان حسابگر، و تمام انسان‏ها نویسنده باشند

قادر به شمارش فضائل علی بن ابی طالب نخواهند بود.