• حضرت ابوالفضل، 14 سال و چهل وهفت روز با پدر بزرگوارش علی علیه‌السلام زیست.¹

• 9 سال و چهار ماه و هفده روز امامت برادر بزرگوارش امام حسن مجتبی علیه‌السلام را پذیرفت.²

• بیست و چهار بهار از حیات پرفروع عباس می‌گذشت که امام حسین علیه‌السلام به امامت رسید و از این پس تا پایان عمر خویش (34 سالگی) ولایت پذیری عاشق بود. ³

• گفته‌اند: سن حضرت عباس هنگام ازدواج، بیست سال بوده است و با لُبابه دخترِ عبدالله بن عباس (که پسرعموی پیامبر بود) ازدواج کرد.⁴

• براساس نظر مشهور تاریخ نگاران، ثمره این ازدواج، 2 فرزند به نام عبیدالله و فضل‌الله است.⁵

• برادران تنی حضرت عباس، عبدالله و جعفر و عثمان بودند که همگی در کربلا به شهادت رسیدند. عبدالله 25 سال، جعفر 19 سال و عثمان21 سال داشت.⁶

• اینکه به او «ابوالفضل» می گفتند، به خاطر یکی از این دو علت است: 1. پسری به نام فضل داشت؛ 2. چون سراسر زندگی درخشان آن حضرت، پر از فضل و فضیلت بود؛ مگر نه اینکه ابوالفضل یعنی پدر فضیلتها.⁷

• نام مبارک قمر بنی هاشم عباس علیه‌السلام، بنا بر حروف ابجد 133 است.

• بارها و بارها تجربه نشان داده اگر کسی برای برآورده شدن حاجت و رفع گرفتاری خود، پس از نماز روز جمعه، 133 بار بگوید: «یا کاشِفَ الکَربِ عَن وَجهِ الحُسینِ؛ اِکشِف لی کَربی بِحَقّ اخیکَ الحُسَین؛ ای عباسی که اندوه را از چهره حسین برطرف ساختی! اندوه مرا به حق برادرت حسین برطرف کن.» انشاءالله حاجت او برآورده می‌شود.⁸

1- سپهسالار عشق، صص 24 و 46 و 48 و 82.

2- همان.

3- همان.

4. ابوالفضل هادیمنش، ماه در فرات، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، صص 23 و24.

5. همان.

6. محمدمحمدی اشتهاردی، پرچمدار نینوا، صص 162 و 161.

7. همان.

8. امیرحسین علیقلی، هفتاد و دو درس زندگی از سیره عملی ابوالفضلالعباس، ص64.

چه قدر اهل نوشیدنی‌ هستید؟ آب و آبمیوه را می‌ پسندید یا از دم ‌کرده‌ های گیاهی لذت می ‌برید؟ مصاحبه ی زیر با دکتر صالحی سورمقی، استاد دانشکده داروسازی تهران در مورد خواص دم‌ کرده‌ هایی است که امروزه به شکل تی ‌بگ‌ یا چای ‌کیسه ‌ای یا نوشیدنی‌ های خنک آماده، به فروش می ‌رسند.

آقای دکتر! اگر موافق باشید، بحث را از خواص دم‌ کرده‌ها شروع کنیم.

گیاهان دارویی می‌ توانند به اشکال مختلف به صورت فرمولاسیون‌ های دارویی تبدیل شده و مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از این اشکال دارویی به نوع گیاه، نوع ماده موثر، مقاومت مواد در اثر میزان حرارت، حلالیت، پایداری در اثر گذشت زمان و عوامل دیگر بستگی دارد. مثلا برای استفاده از اثری مشخص حتما باید از دم‌ کرده گیاه استفاده کرد، در حالی که برای اثری متفاوت از همان گیاه ممکن است از جوشانده آن استفاده کرد. این مساله به این معنی است که گاه در دم‌ کرده گیاه یک دسته مواد خاص وارد می ‌شوند و بر اثر حرارت بیشتر و جوشاندن مواد دیگر و در نتیجه خواص این دو محصول با هم متفاوت خواهد بود. به عنوان نمونه ‌ای مشهور می ‌توان تفاوت چای دم‌ کرده و جوشانده را مقایسه کرد.

چای دم ‌کرده دارای عطر و طعم دلنشین بوده و دارای خاصیت رفع خستگی است، در حالی که چای جوشیده دارای رنگ سیاه، بو و مزه نامطبوع و خاصیت یبوست‌آور است چون با جوشیدن چای مقدار زیادی مواد قابض(مواد تاننی) وارد چای شده و ظاهر و باطن آن را تغییر می ‌دهد لذا در استفاده از گیاهان دارویی باید دقت کرد که کدام شکل آن باید تهیه و مورد استفاده قرار گیرد.

برای دم ‌کردن صحیح چه باید کرد؟

اگر قسمت مورد استفاده خرد یا نرم باشد، احتیاج به تغییر شکل ندارد ولی اگر سفت و سخت باشد حتما باید خرد، له و یا پودر شود، سپس به مقدار معینی برداشته و روی آن آب در حال جوش ریخته شود. در ظرف را بسته و به مدت 20 تا 30 دقیقه می‌ گذاریم تا دم بکشد. برای تسریع در این عمل و استخراج بهتر مواد بهتر است ظرف محتوی گیاه و آب جوش را به مدت 10 تا 20 دقیقه روی بخار(روی کتری یا سماور) قرار دهیم، آنگاه صاف کرده و آن را میل کنیم. میزان مصرف گیاه و آب جوش در مورد هر گیاه ممکن است متفاوت باشد.

در بازار چای‌ های کیسه‌‌ای، با اسانس و رنگ انواع میوه‌ ها مثل آلبالو وجود دارد. مصرف این چای ‌های کیسه ‌ای اشکالی ندارد؟

به طور کلی، شما مصرف چای کیسه ‌ای را توصیه می‌ کنید یا چای خشک را‌؟

متاسفانه باید گفت اکثر چای ‌های کیسه‌ ای در بازار دارای مواد مصنوعی هستند. شما وقتی یک تی ‌بگ را در آب‌ جوش می‌ اندازید و کمتر از 30 ثانیه رنگ می ‌دهد و بوی چای دارد نمی ‌تواند چای معمولی، طبیعی و خالص باشد.

به طور قطع به آن مواد مصنوعی اضافه شده است، به ویژه چای‌ های کیسه ‌ای خارجی خیلی سریع رنگ می ‌دهد و هر چه چای کیسه‌ ای بیشتر در آب جوش قرار می ‌گیرد، رنگ غلیظ ‌تری ایجاد می ‌کند. چای معمولی ایرانی را اگر در کیسه بریزید و در یک لیوان قرار دهید، 10 دقیقه طول می‌ کشد تا رنگ زرد مایل به نارنجی ایجاد کند.

این موضوع در رابطه با سایر گیاهان دارویی مثل تی ‌بگ نعناع هم صادق است؟

به طور کل در تی ‌بگ ‌ها، گیاه به صورت پودر درمی ‌آید و زمان دم کشیدن آن کوتاه ‌تر می‌ شود. من شکل سنتی را بیشتر توصیه می‌ کنم. بسیاری از مردم هنوز هم دوست دارند دم‌ کرده ‌ها را به شکل سنتی مصرف کنند. مثلا دم‌ کرده گل گاوزبان که به همراه لیموعمانی دارای خاصیت آرام‌ بخش، مقوی قلب و مسکن سرماخوردگی است، اکثرا به صورت سنتی مورد مصرف قرار می ‌گیرد.

خیلی از ما از یک تی ‌بگ برای 2 فنجان استفاده می‌ کنیم. آیا این کار درست است یا نه؟

استفاده از یک تی‌ بگ برای دو فنجان ایرادی ندارد، فقط ممکن است ترکیبات در فنجان دوم کمی رقیق ‌تر باشد.

اخیرا گروهی از دم‌ کرده‌ ها وارد بازار شده‌اند که شبیه به بسته ‌بندی آب ‌میوه‌ها به شکل خنک عرضه می‌ شود. نظرتان در رابطه با آن ها چیست؟

در پایان، لطفا چند نوع دم‌ کرده مفید به ما معرفی کنید تا در برنامه نوشیدنی‌ های روزانه ‌مان بگنجانیم؟

همچنین دم‌کرده برگ نعناع از مصرف زیادی برخوردار است. این فرآورده‌ به عنوان مسکن و ضد نفخ و اسپاسم می ‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

از دیگر دم‌ کرده‌های پرمصرف چای سبز است که مصرف آن در ژاپن، چین و ترکمن صحرای ایران بالا است.

نحوه دم‌ کردن آن کاملا شبیه چای و دارای اثرات مشابه بوده با این تفاوت که اثرات ضد سرطانی، آنتی اکسیدان، کاهندگی چربی و کلسترول آن بیشتر از چای سیاه است. لازم به یادآوری است که گیاه چای سیاه (چای معمولی) و چای سبز یکی بوده و فقط تفاوت آن ها در نحوه به عمل آوردن‌ شان است، به این صورت که اگر به محض چیدن برگ چای تازه آن را خشک کنیم، چای سبز تهیه می‌ شود ولی اگر پس از چیدن برگ تازه چای، عمل تخمیر(پلاسیده شدن) روی آن انجام شود به چای سیاه تبدیل می ‌شود.

اگر کسی به حضرت عباس معتقد نباشد یا در دل به اوعلاقه و محبتی نداشته باشد، آیا ایمانش ناقص است؟

همین سؤال را شخصی در محضر زنده‌یاد علامه امینی رحمه‌الله [پژوهشگر و نویسنده کتاب ارزشمند الغدیر] مطرح کرد. علامه پس از شنیدن این سخن، سخت ناراحت شد و با اینکه کسالت داشت و روی تخت دراز کشیده بود، به زحمت نشست و فرمود: «ای مرد! حضرت اباالفضل علیه‌السلام که سهل است؛ اگر کسی به بند کفش من هم که نوکری از نوکران حضرت اباالفضلم، کوچکترین اهانت و کم‌توجهی کند، کافر است و به خدا سوگند با صورت در آتش جهنم خواهد افتاد». ¹

1. امیرحسین علیقلی، هفتاد و دو درس زندگی از سیره عملی ابوالفضل العباس، ص 62.

پرده اول: هجرت

(1) هر سال آخر ذی حجه که می رسد پشت سرت راه می افتم و تا خودِ عاشورا می دوم. اما هیچ وقت به گرد قدم های کاروانت هم نمی رسم و دوباره سالِ بعد... با من چه باید بکنی که هر سال دستم خالی تر است و پایِ رفتنم ناتوان تر. خار و خاشاک های گناه و غفلت، پایم را به زمین بسته اند،  آن قدر که شوق رفتن، شوقِ شدن، در من خشکیده است. پیله های من آن قدر ضخیم شده اند که خاطره پرواز را از یادم برده اند. هجرت تا دیار تو دیگر مرا نمی انگیزاند، وقتی به دیار خودم، به اقلیم عاداتِ سخیف خودم، به مرداب روزمرگی هایم، خو گرفته ام. با این همه- تو می دانی- محرم که می آید، صدای زنگ شترهای کاروانت که در گوشم می زند، کسی انگار در من فریاد می زند، کسی در من می آشوبد، کسی مرا به هجرت می خوانَد، بردارید این خار و خاشاک ها را، شما را به خدا بیایید و من را برهانید از این پیله ها، نشانیِ دیارتان را به من هم بدهید آقا...

(2) همین منزل های آخر به تو پیوست، زهیر را می گویم؛ زهیر بن قین؛ همین روزهای آخر بهشتی اش کردی. نمی دانم چه داشت که حالا روزهای بهشتی اش را کنار تو می گذراند، فقط می دانم بانویی داشت که همیشه حسرت و تحسین مرا برانگیخته، به گمانم زهیر باید بهشتی شدنش را مدیون و مرهون همین بانو باشد.

به دنبالش که فرستاده بودی و خواسته بودی ببینی اش، دل دل کرده بود...بانو اما بر او نهیب زده بود که: پسرِ دخترِ رسول خدا تو را خوانده و تو تردید می کنی؟ از جا بلند شده بود و وقتی برگشته بود، بانو دید که تارهای وجود همسرش از شوق می لرزند: آقا گفتند سرت در راه ما بریده خواهد شد! ...آه ... با قلب زهیر چه کرده بودید؟

سلام بر تو بانوی زهیر!ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم 

کربلا! گردی به روی ما بپاش
تا که فرزند یزید ها حُر شوند

کربلا! در کوره ات مارا بپز
شاید این خشت های گِل آجر شوند

کربلا! این شاخه های پیر را
ول نکن تا اینچنین انبُر شوند

کربلا! مارا تمامی گریه کن
چشم ما باید همه شُرشُر شوند

کربلا! لطفی بکن که جام مان
در محرم از ولایت پُر شوند